“ဒါျဖင့္ ညီမေလးတို႕ ခုထိအဆက္အသြယ္မရေတာ့ဘူးေပါ့”
“ဟုတ္တယ္ ကိုကို”
“ကိုကို သြားရွင္းျပလိုက္ရမလား ညီမေလး”
ဘုန္းမင္းခန္႕ စိတ္မေကာင္းစြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။“မလိုေတာ့ပါဘူး ကိုကိုရယ္၊ ညီမကုိ မယံုၾကည္တဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ညီမ ဘာမွမေျပာလိုေတာ့ပါဘူး”
“အဲလိုလည္းမဟုတ္ဘူးေလ ညီမေလး၊ သူ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာကလည္း ညီမေလးကို အရမ္းခ်စ္လို႕ျဖစ္ တာပဲေလ၊ ကိုကို ရွင္းျပလိုက္ရင္ အဆင္ေျပမွာပါ”
“သူ ဒီလိုျဖစ္တယ္ဆိုတာ ခ်စ္လို႕ဆိုတာကို ညီမ နားလည္ပါတယ္ ကိုကို၊ ဒါေပမယ့္ ညီမကို သူေျပာသြားတာ ေတြကို ညီမ တကယ္ကိုခြင့္မလႊတ္ခ်င္ဘူး ကိုကုိ၊ ကိုကို ညီမအေၾကာင္းကို သိပါတယ္၊ ညီမ ခ်စ္တဲ့ပံုစံနဲ႕ သူခ်စ္တဲ့ပံုစံက လံုး၀ကို မတူဘူးျဖစ္ေနတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ရွင္းျပတယ္ဆိုတာကလည္း ရႈပ္ထားတဲ့သူေတြအတြက္သာ လိုတာပါ၊ ညီမက ဘာမွရႈပ္ထားတာမရွိတဲ့အတြက္ ဘာကိုမွရွင္းျပဖုိ႕ မလိုဘူး လို႕ထင္ပါတယ္ ကိုကိုရယ္”
“အင္းေလ ညီမေလးသေဘာပါ၊ ညီမေလးအဆင္ေျပမယ္ထင္တာသာ လုပ္ပါ”
“ညီမ ကိုကုိ႕ကို ေျပာျပဘူးတယ္မဟုတ္လား၊ ညီမက သ၀န္တိုတာေတြ ဘာေတြကို မႀကိဳက္ဘူးေလ၊ ေနာက္ၿပီး ညီမက လူတစ္ေယာက္ကို ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႕ပဲခ်စ္ခ်င္တာ၊ ညီမသိပ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ေယာက္က ညီမကို ပစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ေယာက္ကို ခ်စ္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ညီမ သူတို႕အတြက္ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႕ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးမွာပါ၊ ညီမရင္ထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေၾကကြဲေနပါေစ၊ ညီမလုယူမွာမဟုတ္ဘူး ကိုကို၊ သူ ေပ်ာ္႐ႊင္ေနတယ္ဆိုရင္ ၿပီးတာပါပဲ၊ အမွန္တကယ္ကေတာ့ လူခ်င္းမတူၾကလို႕ ခ်စ္တဲ့ပံုစံခ်င္းလည္း ကြဲသြား တဲ့သေဘာပါ၊ သ၀န္တိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ သ၀န္မတိုတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ေပၚ မူတည္ၿပီး ေျပာင္းသြားတာပဲ၊ ခ်စ္တာကေတာ့ အားလံုးတူတူခ်စ္ၾကတာပါပဲ၊ အရမ္းခ်စ္ရင္ သ၀န္တုိရမွာေပါ့လို႕ ေျပာလို႕မရသလို တကယ္မခ်စ္လို႕ သ၀န္မတုိတာေပါ့လို႕လည္း ေျပာလို႕မရပါဘူး၊ ညီမရဲ႕အခ်စ္က ရယူလိုတဲ့အခ်စ္မဟုတ္ဘူး၊ ညီမခ်စ္တဲ့သူ ေပ်ာ္ေနရင္ ညီမ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခံစားရပါေစေက်နပ္တယ္၊ သူေပ်ာ္ေနတာကိုပဲ ညီမက ျမင္ခ်င္တာ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ညီမသူ႕ကိုနားလည္ေပးႏုိင္တယ္၊ ဒီလို နားလည္ ေပးတာဟာ ညီမ သူ႕ကို အရမ္းခ်စ္လို႕ဆိုတာ ညီမစိတ္ကို မသိရင္ သူမသိႏိုင္ဘူး၊ သူ ညီမကို ထင္တာက သူခ်စ္သေလာက္ ညီမက သူ႕ကို မခ်စ္ဘူးလို႕ ထင္တာေလ”
ေမျမတ္ႏိုးက ဘုန္းမင္းခန္႕အား သူ႕ရင္ထဲမွစကားမ်ားကို ေျပာျပလိုက္ေတာ့သည္။ သူ႕ရင္ထဲတြင္ အလြန္ကို မြန္းၾကပ္ေနသည္ေလ။ ရက္ရက္စက္စက္စကားလံုးေတြ ေျပာသြားခဲ့ေသာ မိုးျမင့္ယံကို သူ စိတ္မနာရက္ေပ မယ့္ အဲဒီလိုေျပာသည္႕အတြက္ေတာ့ ေမျမတ္ႏိုး အရမ္းကို ခံစားရသည္။
“အဲဒီလို မထင္ပါဘူး ညီမရယ္”
“ကုိကုိေကာ ညီမကို ညီမေတာ္ရတာေတြ ခင္ရတာေတြ စိတ္မကုန္ဘူးလားဟင္၊ ညီမက အျမဲတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခုျဖစ္ေနတာေလ”
“မျဖစ္ပါဘူးဗ်ာ၊ ဘာလို႕ျဖစ္ရမွာလဲ”
“ညီမ တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္ သိလား၊ မဆံုစည္းႏိုင္ဘူးဆိုမွေတာ့ ကံၾကမၼာက ဘာလို႕ ေမတို႕ကို ျပန္ေတြ႕ခုိင္းေနေသးလဲေနာ္၊ ျပန္ေတြ႕ခိုင္းတယ္ဆိုရင္လည္း ဒီလိုအျဖစ္ေတြမ်ိဳးေတာ့ မျဖစ္လာသင့္ဘူး မဟုတ္လား၊ ညီမ ဒီလိုအျဖစ္ေတြကို မုန္းတယ္၊ စိတ္ညစ္ရတာေတြကိုလည္း မုန္းတယ္၊ ဒီလိုျဖစ္ရင္ အစကတည္းက ျပန္မေတြ႕ခဲ့ၾကတာ ေကာင္းတယ္”
“ဟာ … ညီမေလးကေတာ့ မဟုတ္တာေတြ ေျပာေနျပန္ၿပီ၊ ဒါေတြက အျမဲရွိေနမယ့္သေဘာေတြပဲေလ၊ အဲဒါေတြကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံႏိုင္ေအာင္ ကိုကိုတုိ႕က ႀကိဳးစားရမွာ မဟုတ္လား၊ တျခားဟာေတြ မစဥ္းစားပါနဲ႕ ညီမရယ္၊ ေနာက္ ျပန္အဆင္ေျပမွာပါ၊ ေနာက္ၿပီး ကိုကို ေျပာျပမယ္ ညီမေလး၊ ေလာကမွာ စိတ္ဆင္းရဲစရာရွိမွ စိတ္ခ်မ္းသာရတဲ့ အရသာကို သိမယ္၊ မုန္းဘူးမွ ခ်စ္ရတဲ့အရသာကို သိမယ္၊ အေကာင္းနဲ႕အဆိုး ဒြန္တြဲေနမွသာ ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရကို ခံစားတတ္ၾကမွာေပါ့၊ ဒါေၾကာင့္ ညီမေလးလည္း ဘ၀ရဲ႕အႏွစ္သာရကို ခံစားတတ္ေအာင္ သင္ယူရတယ္လို႕ပဲ သေဘာထားပါ၊ မုန္တုိင္းၿပီးရင္ေတာ့ ေလေျပ လာမွာပါ ညီမေလးရယ္၊ ဟုတ္ၿပီလား”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုကိုရယ္္၊ ညီမကို နားလည္ေပးတဲ့အတြက္ ကိုကို႕ကို အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္”
“မလိုပါဘူးဗ်ာ”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ ကိုကုိ”
“ဒါနဲ႕ ကိုကို႕မဂၤလာကိစၥေကာ ေတာ္ေတာ္စီစဥ္ၿပီးေနၿပီလား”
“အင္း ၿပီးသေလာက္ေတာ့ရွိၿပီ ညီမေလး”
“ကိုကိုက ဘာလို႕မဂၤလာပြဲကို အဲဒီမွာလုပ္တာလဲဟင္”
“သက္က အဲဒီမွာလုပ္ခ်င္တာ ညီမေလးရဲ႕၊ သူ႕စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္တဲ့ေလ၊ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးကတည္းက သက္က သူမဂၤလာေဆာင္ရင္ ကမ္းေျခတစ္ခုခုမွာလုပ္မွာဆိုၿပီး ေျပာခဲ့တာ”
“ဟုတ္လား”
“ဟုတ္တယ္ ညီမေလးရဲ႕”
“မမသက္က ကိုကို႕ကို အရမ္းခ်စ္တယ္ေနာ္၊ ကိုကို႕ကိုလည္း ယံုၾကည္တယ္၊ အရမ္းလည္းသေဘာထားႀကီး တယ္ေနာ္”
“ကိုကိုကလည္း သူ႕ကို ခ်စ္တာပါပဲဗ်ာ၊ ညည္းေလးရဲ႕ မမသက္ကပဲ ကိုကို႕ကုိ ခ်စ္တာမဟုတ္ပါဘူး”
“အင္းပါ ကိုကိုကလဲ၊ ေၾကာ္ျငာ၀င္ေနျပန္ပါၿပီ”
“ၾကံဳတုန္းမုိ႔ပါ”
ဘုန္းမင္းခန္႕စကားေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး ရယ္လိုက္မိသည္။
“ကိုကိုက မမသက္ကို ခ်စ္သလို ယံုၾကည္သလို နားလည္သလို ေမာင္ကလည္း ညီမကို ခ်စ္ရင္ ယံုၾကည္ရင္ နားလည္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲေနာ္”
“မိုးျမင့္ယံကလည္း ညီမကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း သူ ကုိကုိတို႕ကို စိတ္ဆိုးတာေပါ့၊ မခ်စ္ရင္ အဲလိုဘယ္ျဖစ္ပါ့မလဲ ညီမရယ္”
“ညီမလည္း အဲလိုျဖစ္ပါေစလို႔ပဲ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ ကိုကိုရယ္”
“ကဲပါ၊ အဲဒါေတြ ခဏေမ့ထားလိုက္ပါ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲေန ဟုတ္ၿပီလား၊ ဒါနဲ႕ ညီမေလး ဘယ္ေတာ့ျပန္မွာလဲ”
“ေနာက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ဆုိ ညီမျပန္ေတာ့မယ္ ကိုကို၊ ဒီတစ္ခါျပန္ၿပီးရင္ေတာ့ ညီမေတာ္ေတာ္နဲ႕ ျပန္လာႏိုင္ မယ္ မထင္ဘူး၊ ညီမ ခြင့္ေတြအမ်ားႀကီးယူသလိုျဖစ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ေလ”
“အင္း၊ ဒီတစ္ခါက က်န္းမာေရးအတြက္ လာရတာပဲေလ၊ သူတို႕နားလည္မွာပါ”
“ဟုတ္ကဲ့ကိုကို၊ ညီမတို႕မန္ေနဂ်ာက သေဘာေကာင္းေတာ့ ညီမအဆင္ေျပပါတယ္၊ ညီမကိုလည္း အားလံုးက နားလည္ေပးၾကပါတယ္၊ ဒါေၾကာင့္လည္း ညီမက သူတို႕ကို အားနာေနရတာေလ”
“အင္းေပါ့၊ ဟိုျပန္ေရာက္သြားရင္လည္း က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္အံုးေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့ပါ၊ ဟိုေန႕က ကိုကို ေတာ္ေတာ္လန္႕သြားတယ္ထင္တယ္”
“လန္႕သြားတာေပါ့၊ ညီမက ရုတ္တရက္ျဖစ္သြားတဲ့ဟာ”
“ဟုတ္ပါ့ ကိုကုိရယ္၊ ညီမကေလ ျဖစ္လိုက္ရင္ အျမဲရုတ္တရက္ခ်ည္းပဲေလ၊ ငယ္ငယ္ကတည္းက အဲလိုပဲ ျဖစ္ေနေတာ့တာပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ကိုကိုက ဆရာ၀န္ပဲဟာ၊ ဘာလို႕အဲေလာက္ေတာင္လန္႕သြားတာလဲ”
“ဟ … မိျမတ္ႏိုးေလးရဲ႕၊ ဆရာ၀န္လည္း လန္႕တတ္တာေပါ့ဟ၊ ေနာက္ၿပီး ညည္းေလးက ခ်က္ခ်င္း ေကာက္ကာငင္ကာ ျဖစ္သြားတာကိုး”
“ဟုတ္ပါၿပီရွင္၊ ေနာက္ ဒီထက္လန္႕ေအာင္ျဖစ္ေပးမယ္သိလား”
ေမျမတ္ႏုိးက ေနာက္ေျပာင္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
“အင္းပါ၊ ခဏခဏ အဲလိုရုတ္တရက္ေတြျဖစ္၊ ၾကာရင္ ေဘးကလူေတြ ညည္းေလးေၾကာင့္ ႏွလံုးေရာဂါ ရကုန္မယ္”
“ေကာင္းတာေပါ့ ကိုကိုရဲ႕”
“အင္းပါ၊ ေကာင္းပါ ေကာင္းပါ”
ဘုန္းမင္းခန္႕စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္စလံုး သေဘာက်ကာ ရယ္လိုက္မိၾကျပန္သည္။
♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠
No comments:
Post a Comment