အခ်စ္ႏွင့္အတူ (၁၉)

(၁၆)

ျမင္လိုက္ရေသာျမင္ကြင္းေၾကာင့္ မိုးျမင့္ယံ ရုတ္တရက္အသက္ရွဴရပ္သလိုပင္ ျဖစ္သြားရသည္။ ေမျမတ္ႏိုး ပခံုးကို ဘုန္းမင္းခန္႕က ဖက္ထားၿပီး ဘုန္းမင္းခန္႕ပုခံုးေပၚေတာ့ ေမျမတ္ႏိုးက ေခါင္းကိုမွီကာထားသည္။ ဘာေတြဘယ္လိုျဖစ္ကုန္လဲဆိုတာ သူနားမလည္ႏိုင္ေတာ့။ သူ႕ေခါင္းကို မိုးႀကိဳးအခါခါ ပစ္လိုက္သလို ခံစားလိုက္ရသည္။ ျမင္ရေတြ႕ရတာေတြက ဘယ္လိုမွ သူမထင္ထားမိတဲ့အရာေတြ။ သူ အံ့ၾသမႈႏွင့္အတူ ေဒါသလည္း အလြန္ထြက္လာေတာ့သည္။ သူ႕ယံုၾကည္မႈကို အလြဲသံုးစားလုပ္ေသာ ထုိမိန္းကေလးကို သူ အလြန္ကုိစိတ္နာမိသည္။ အခ်စ္ႀကီးေတာ့ အမ်က္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့စကားအတုိင္း ယခုေတာ့သူ ေမ့ကို ခ်စ္မိသေလာက္ စိတ္အဆိုးႀကီးဆိုးမိၿပီ။ ရန္ကုန္ေရာက္ေနတယ္ဆိုလို႕ သူကေတြ႕ၾကရေအာင္ဆုိေတာ့ “ေမ ေနမေကာင္းလို႕ ေနာက္ေန႕မွေတြ႕ၾကရေအာင္” လို႕ သူ႕ကိုေျပာခဲ့ၿပီး ယခုေတာ့ သူက ဘုန္းမင္းခန္႕ႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားေနသည္။ မိမိကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးလိမ္လိုက္သည္။ မိမိရဲ႕အသံုးမက်မႈကုိေတြးမိရင္း မိုးျမင့္ယံ ရင္ထဲမွ တဆစ္ဆစ္နာလာေတာ့သည္။

နားလည္ေပးႏိုင္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားဖုိ႕မလိုေတာ့ ဟု မိုးျမင့္ယံ ေတြးေနမိေတာ့သည္။ သူ႕မ်က္ႏွာ သူ႕ပံုစံေလးႏွင့္ မွမတန္ ေကာက္က်စ္လွေသာမိန္းကေလးပဲဟု မိုးျမင့္ယံထင္ေနမိသည္။ ဒီလိုအေျပာ၊ ဒီလိုပံုစံႏွင့္ ေယာက်္ားေလး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို အရူးလုပ္ခဲ့ၿပီလဲမသိ။ ကုိယ္ခ်စ္ခဲ့ေသာ မိန္းကေလးေပမယ့္ သူ အလြန္နာက်ည္း၀မ္းနည္းမိသည္။ ဘယ္လိုမွမထင္ရက္ႏုိင္စရာပံုစံႏွင့္ သူ႕ေမတၱာကို လွလွပပကို ေစာ္ကားသြားခဲ့ၿပီ။ ေမျမတ္ႏိုးက သူ႕ခ်စ္သူပါလို႕ သိတဲ့သူမ်ားသာ ျမင္သြားလွ်င္ေတာ့ သူ႕ကို သနားစရာလူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ဟားတိုက္ရယ္ေမာလို႕သာ ေနေတာ့မည္ထင္သည္။ သက္ေဇာ္ကို ေျပာျပလွ်င္လည္း “ဟိုးအရင္ကတည္းက မင္းကို ငါမေျပာခဲ့ဘူးလား၊ ခုမွ လာငိုျပမေနနဲ႕” လို႕ပဲ ေျပာေတာ့မည္။ “ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ” ဆုိသလို မိုးျမင့္ယံ ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ကိုယ္သာ ခံရန္ရွိေတာ့သည္။

ေမျမတ္ႏိုးႏွင့္ခ်စ္သူေတြျဖစ္ၿပီးေနာက္ တစ္ခါမွမေသာက္ျဖစ္ေသာအရက္ကို သူအခုေတာ့ ေရေတာင္မေရာဘဲ ေသာက္ေနမိၿပီ။ မိန္းမတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဘယ္ေတာ့မွမေသာက္ဘူးလို႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ေပမယ့္ မိုးျမင့္ယံ မခံစား ႏိုင္ေတာ့။ တစ္ခြက္ၿပီးတစ္ခြက္ေသာက္ရင္း ညေနကျမင္ကြင္းကို ေမ့ေဖ်ာက္ပစ္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ ဒီျမင္ကြင္းကို ဘယ္လိုမွ ေမ့လို႕မရ။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူ ေမျမတ္ႏိုးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကေလးေတြကို ႏွိပ္လိုက္မိေတာ့သည္။

“ဟယ္လို …”

“ေမလား …”

မိုးျမင့္ယံ အသံကုိထိန္းရင္း ေမျမတ္ႏိုးအား ေခၚလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္လည္း သူ႕အသံက ေလးေလးပင္ပင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူ႕အသံကို ဂရုစိုက္မိသည္႕ဟန္ျဖင့္ ေမျမတ္ႏိုးက သူ႕အား ေမးခြန္းေမးလာေတာ့သည္။

“ဟုတ္တယ္ ေမာင္၊ ေမာင့္အသံကတစ္မ်ိဳးပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေမာင္”

“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ေမာင့္အခ်စ္ရယ္၊ ေမာင္ အရက္ေလးနည္းနည္းပဲ ေသာက္ထားတာပါ”

“ေမာင္က အရက္ေသာက္ေနတာ၊ ဒါျဖင့္ ေမာင္မူးေနတာေပါ့”

“မူးေပမယ့္ ေမာင္ ေမာင့္ခ်စ္ေလးကို မေမ့ေသးပါဘူးကြာ၊ ေမာင့္ခ်စ္ေလး ေနေကာင္းသြားၿပီလား၊ ကိုကိုနဲ႕ ေတြ႕လိုက္ရလို႕ အားလံုးေပ်ာက္သြားၿပီလား … ဟင္ … ေမာင့္အခ်စ္ေလး”

“ေမာင္ …”

“ေျပာေလ … ေမာင့္ခ်စ္ဆံုးေလးေျပာ”

“ေမာင္ … ဖုန္းခ်လိုက္ေတာ့၊ ေမ အမူးသမားတစ္ေယာက္နဲ႕စကားမေျပာခ်င္ဘူး ေမာင္၊ မနက္မွ ေမာင့္ဆီ ေမဆက္လိုက္မယ္၊ ဒါပဲေမာင္”
စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ေမျမတ္ႏိုးက ဖုန္းကိုခ်သြားခဲ့သည္။ မိုးျမင့္ယံ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္ၿပီး ထရယ္လိုက္မိေတာ့ သည္။

“ေမျမတ္ႏိုးရယ္ … မင္း ငါ့ကုိခ်စ္တယ္လို႕မ်ား ဘာလို႕ေျပာခဲ့တာလဲ၊ မွားၿပီးေတာ့မ်ား ငါ့ကို ေျပာခဲ့တာလားကြာ၊ ငါတကယ္ကို သိခ်င္တယ္၊ မင္း မွားေျပာလားမေျပာလားဆုိတာကိုေပါ့”
မိုးျမင့္ယံ စိတ္ထဲမွ တစ္ေယာက္တည္း ေမးေနမိသည္။

♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠

ေမျမတ္ႏိုး ျပန္မဆက္လာခင္မွာပင္ မိုးျမင့္ယံက အရင္ဖုန္းဆက္လိုက္ေတာ့သည္။ သူအရာရာကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ဖုိ႕ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ထပ္ ဒီလိုသူအလွည္႕စားမခံႏိုင္ေတာ့။ ဒါေၾကာင့္ပဲ သူ႕သေဘာထား အားလံုးကုိ ေျပာဖုိ႕ သူကပဲအရင္ ဆက္လိုက္ေတာ့သည္။

“ဟယ္လို …”

“ေမ …”

“ေမာင္ အမူးေျပသြားၿပီလား၊ ေခါင္းေတြကိုက္ေနလား ေမာင္”

“ေျပသြားၿပီ၊ ေခါင္းလည္းမကိုက္ဘူး၊ အဲဒါေတြထားပါ၊ ေမ့ကို ေမာင္တစ္ခုေျပာမလို႕”

“ဟုတ္ ေျပာေလ ေမာင္”

“ေမ တစ္ခုခုကို ျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ပါ၊ တကယ္လို႕ ေမ ျပတ္ျပတ္သားသားမလုပ္ႏိုင္ရင္ ေမာင္တို႕ ဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာတင္ရပ္လိုက္ၾကတာ အေကာင္းဆံုးပဲ ေမ”

“ဘာျဖစ္လို႕လဲ ေမာင္၊ ေမက ဘာကိုျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ရမွာလဲ၊ ေမတို႕ ဇာတ္လမ္းကို ရပ္မယ္ဆိုတာကေကာ ဘာလဲေမာင္၊ ဘာေတြလဲ ေမာင္၊ ေမာင္ ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ”

“ဒီမွာ ေမ၊ ေမ့ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ေမာင္ အားလံုးသိတယ္၊ အဲဒီလို ေမရဲ႕လုပ္ရပ္အတြက္ ေမာင္အရွက္မရခ်င္ ဘူး၊ ခုမွဘာမွ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္မေနပါနဲ႕ ေမ၊ ေမက အဲေလာက္တုံးတဲ့မိန္းကေလးမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေမာင္ ေကာင္းေကာင္းသိထားပါတယ္”

“ေမ တကယ္နားမလည္ဘူး ေမာင္၊ ေမာင္ ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ၊ ေျပာစရာရွိတာ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါ”

“အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူက ႏိႈးရခက္ပါတယ္ ေမ၊ ဒါေပမယ့္ မင္းက အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေတာ့လည္း ငါကပဲ မရရေအာင္ ႏႈိးေပးရေတာ့မွာေပါ့”

“ “မင္း” ေတြ “ငါ” ေတြနဲ႕ မေျပာပါနဲ႕ ေမာင္၊ ေမ အဲလိုေျပာတာ မႀကိဳက္ဘူး”

“မင္း မႀကိဳက္လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူး၊ မင္းကို ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတာ မင္းက ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ လုပ္ေနတာ”

“ေမာင္ ေမ့ကို မေအာ္ပါနဲ႕၊ ေမ စိတ္မေကာင္းအရမ္းျဖစ္တယ္၊ ေနာက္ၿပီး ေမ ဘာမွေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္ မလုပ္ဘူး”

“စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္လည္း အဲနားမွာတင္ လဲေသလိုက္” ဆိုေသာ စကားကိုေတာ့ မိုးျမင့္ယံ စိတ္ထဲမွ ေအာ္ေျပာလိုက္မိသည္။ ေဒါသေၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္း အေတာ္ပင္တုန္ရီေနၿပီ။ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ေသာခ်စ္သူ တစ္ေယာက္ကို ဒီလိုစကားေတြ ေျပာေနရေတာ့ သူအလြန္ကို ရင္နာမိသည္။ သို႕ေပမယ့္လည္း ေမျမတ္ႏိုး၏ ဟုိလိုလိုဒီလိုလိုျဖင့္ ေ၀့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနေသာအသံက သူ႕ေဒါသကို တစ္စထက္တစ္စတိုးေအာင္လုပ္ ေနေတာ့သည္။သူ ဒီလိုစကားေတြကို မေျပာခ်င္ေပမယ့္လည္း အေျခအေနေတြက ထုိသို႕ေျပာရေအာင္ ဖန္တီးေနေလၿပီ။ ေမျမတ္ႏိုးအသံကေတာ့ တိုးတိမ္ၿပီး တုန္ခါလို႕ေနသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေမျမတ္ႏိုး ငိုေနလား မငိုဘူးလား ဆိုတာလည္း သူမသိခ်င္ေတာ့။ ကိစၥေတြ ျပတ္ျပတ္သားသားမျဖစ္ခင္ ေမျမတ္ႏိုးကို သူမေတြ႕ခ်င္၊ မျမင္ခ်င္ ေတာ့။ ဒီလို ခါးသီးတဲ့ေ၀ဒနာနဲ႕အျဖစ္ေတြကို သူ ဘယ္ကိုသြားလႊင့္ပစ္ရမလဲဆုိတာလည္း မသိ။ စိတ္ညစ္ၿပီး ရူးခ်င္လို႕သာ ေနေတာ့သည္။

“ကိုယ္ ဘယ္လိုခံစားရမလဲဆုိတာ မင္းနည္းနည္းမွ မစဥ္းစားဘူးလား ေမျမတ္ႏိုး၊ ဟိုးအရင္က မင္း ဘုန္းမင္းခန္႕နဲ႕ ဘယ္ေလာက္ခင္ခင္၊ ဘယ္ကိုသြားသြား ဘာမွမျဖစ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ မင္းက ခုခ်ိန္မွာ ငါ့ရဲ႕ခ်စ္သူပါ၊ တစ္ခါတစ္ေလ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ခ်စ္သူနဲ႕ေတာ့ ေနမေကာင္းလို႕ မေတြ႕ေသးဘူးဆိုၿပီး အဲဒီေကာင္နဲ႕ေတာ့ မင္းက ေလွ်ာက္သြားေနရသလား၊ မင္း သြားခ်င္တုိင္းသြားလို႕ မရေတာ့ဘူးကြ၊ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ဖုိ႕ေကာင္းတယ္၊ ေနာက္ၿပီး ငါ့အတြက္လည္း နည္းနည္းေတာ့ စဥ္းစားေပးသင့္တယ္လို႕ မင္းမထင္ဘူးလား”

“ေတာ္ေတာ့ ေမာင္၊ ေမာင့္စကားေတြက ေမ့ကို အျပည္႕အ၀ကို ေစာ္ကားလြန္းရာက်ေနၿပီ၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို အရင္မေမးဘဲနဲ႕ ခုလို ေမတို႕ကို ေစာ္ကားဖုိ႕မေကာင္းဘူး ေမာင္၊ ေမာင့္ကို ေမာင္နဲ႕ေမ ခ်စ္သူေတြမျဖစ္ခင္ကတည္းက ေမ့ကို ေမာင္နားလည္ေပးႏုိင္ရဲ႕လားလို႕ ေမ ေမးခဲ့တယ္၊ ေနာက္ၿပီး ကိုကိုက ေမ့ရဲ႕အစ္ကိုပါလို႕လဲ ေမာင့္ကို ေမ ခဏခဏရွင္းၿပခဲ့ဘူးၿပီးၿပီ၊ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေမ ဟုိေန႕က ကိုကိုနဲ႕ ဘယ္သြားတာလဲဆိုတာ ေမာင္ ေသခ်ာမေမးဘဲနဲ႕ ေမ့ကိုေရာ ကိုကို႕ကိုပါ ေစာ္ကားလိုက္တာပဲ၊ ခ်စ္သူဘ၀မွာေရာ လက္ထပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာပါ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈက သိပ္ကို အေရးႀကီးတယ္ေမာင္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲခ်စ္ေနပါေစ ယံုၾကည္မႈဆိုတာ မရွိမွေတာ့ နားလည္ေပးႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္သလို ခ်စ္ႏိုင္ေတာ့မွာလဲ မဟုတ္ဘူးေမာင္၊ အေရးႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ ယံုၾကည္မႈဆိုတာက ေမာင့္ဆီမွာ ရွိမွမေနဘဲကိုး၊ ေမ့ကို ေမာင္က ဒီလိုမယံုၾကည္မွေတာ့ ေမာင္ေျပာသလိုပဲ ေမတုိ႕ဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာတင္ရပ္လိုက္တာ အေကာင္းဆံုးပါေမာင္”

“မင္း ဒီလိုစကားလံုးလွလွေလးေတြသံုးၿပီး ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို အရူးလုပ္ခဲ့တာလဲ မေမျမတ္ႏိုး၊ တျခားသူ ေတြကေတာ့ မင္းရဲ႕ ဒီလိုစကားလံုးလွလွေလးေတြကို ၾကားၿပီး မင္းကိုျပန္ၿပီးယံုၾကည္ခ်င္ ယံုၾကည္လိမ့္မယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိုးျမင့္ယံဆိုတဲ့ ငါကေတာ့ မရဘူးဆိုတာ မင္းမွတ္ထားလိုက္ ေမျမတ္ႏိုး”

“ေမာင့္စကားေတြကို ဒီေလာက္နဲ႕ရပ္သင့္ၿပီလို႕ မထင္ဘူးလားေမာင္၊ ေမာင့္ကို ေမ သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕သာ ေမ ေမာင့္ကို သည္းခံေနတယ္လို႕မွတ္ထားလိုက္ပါေမာင္၊ ေမာင့္စကားလံုးေတြက ေမ့ရဲ႕မာန၊ ေမ့ရဲ႕သိကၡာေတြကို သိပ္ကိုေစာ္ကားလြန္းရာက်ေနၿပီ ေမာင္”

“ေအး … ငါကလည္း မင္းကို ခ်စ္လြန္းလို႕သာ ဘာမွမသိသလိုေနခဲ့တာ၊ မင္းကို ဒီေလာက္ထိ နားလည္ၿပီး ခ်စ္ခဲ့တယ္ဆိုတာ မင္းနားလည္ထားလိုက္ ေမျမတ္ႏိုး”

“ေမာင္က ဘာကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဘာကိုနားလည္ေပးခဲ့တာလဲ ေမာင္”

“မင္းနဲ႕ ဘုန္းမင္းခန္႕ေလ၊ မင္းတို႕ ငါ့ကြယ္ရာမွာ ေတြ႕ခ်င္တိုင္းေတြ႕၊ စားခ်င္တုိင္းစား၊ ၾကည္ႏူးခ်င္တုိင္း ၾကည္ႏူးေနၾကတာေတြ”

မိုးျမင့္ယံ ေျပာရင္းေျပာရင္းျဖင့္ ၀မ္းနည္းလို႕လာေတာ့သည္။ စိတ္ထဲရွိတိုင္းသာ ေျပာလိုက္ရရင္ေတာ့ ေမ့အတြက္ နစ္နာစရာ စကားလုံးေတြသာျဖစ္လာေတာ့မည္။ ေဒါသႏွင့္ ၀မ္းနည္းမႈတို႕ေၾကာင့္ သူ႕ရင္ထဲမွာ မခံခ်ိမခံသာျဖင့္ ဆို႕နစ္လို႕ေနသည္။

“ကိုယ္ကေတာ့ မင္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး စိတ္ကူးေတြယဥ္ရတာနဲ႕၊ ေမွ်ာ္လင့္ရတာနဲ႕ မင္းကေတာ့ ဒီေကာင္နဲ႕ ျဖစ္ခ်င္တုိင္းျဖစ္ေနတယ္၊ ငါ့မွာသာ အရူးတစ္ေယာက္လို ျဖစ္ေနရတာ၊ ငါ့ရွိတယ္ဆိုတာ သိရက္နဲ႕ေတာင္ မင္းတို႕ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ၊ ငါ့ကြယ္ရာမွာဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္မလဲဆိုတာ ငါေတြးေတာင္မေတြး၀့ံဘူး”

“ေတာ္ေတာ့ ကိုမိုးျမင့္ယံ ေတာ္ေတာ့၊ ရွင္က အေကာင္းနားေထာင္ေနလို႕ ဒီလိုေစာ္ကားတာလား၊ ေစာ္ကားတယ္ဆုိတာလည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုရွိသင့္တယ္ ကိုမုိးျမင့္ယံ၊ ႏွမသားခ်င္း စာနာၿပီးေျပာပါ၊ ေနာက္ၿပီး ရွင္ အေျခအေနတစ္ခုကို ေသခ်ာမသိဘဲ ဒီလိုလက္လြတ္စပယ္ေျပာတာ သိပ္ကို လြန္လြန္းတယ္၊ ရွင္ ခုေျပာေနတဲ့ ကြ်န္မနဲ႕ ကိုဘုန္းမင္းခန္႕က ေပါက္လြတ္ပဲစားေတြ မဟုတ္ဘူး ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ မိဘရဲ႕ ဆုိဆံုးမမႈအရိပ္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္နဲ႕ႀကီးျပင္းလာတဲ့ သူေတြပါ၊ မိဘအရွက္ရေစမယ့္ကိစၥ၊ ဒီလိုသိကၡာမရွိတဲ့အလုပ္၊ ဘယ္လိုကိစၥမ်ိဳးကိုမဆို ေသခ်င္ေသသြားပါေစ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္မယ့္သူေတြပါ၊ ရွင္က ကြ်န္မရဲ႕ သိကၡာနဲ႕မာနကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ေစာ္ကားသြားခဲ့တယ္၊ ကိစၥတစ္ခုကို ေခါင္းေအးေအးမထားဘဲ ထင္ရာျမင္ရာနဲ႕ သူတစ္ပါးကို နစ္နာေအာင္ ေျပာတဲ့ရွင့္ကို ကြ်န္မစိတ္ကုန္သြားၿပီ ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ ကြ်န္မတုိ႕ဇာတ္လမ္းကို ကြ်န္မကပဲ စရပ္လိုက္ပါတယ္၊ ရွင္ ေက်နပ္ပါေတာ့”

“မင္းကပဲ ေျပာရတယ္ ရွိေသးလား ေမျမတ္ႏုိး၊ ငါ ေျပာတယ္ဆိုတာက အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာၿပီး ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မင္းသိထားပါ၊ မင္း အေနအထိုင္မတတ္လို႕ ငါက ေျပာေနရတာ၊ အေၾကာင္းမရွိဘဲနဲ႕ေတာ့ အက်ိဳးဆိုတာ ျဖစ္မလာဘူး ေမျမတ္ႏုိး၊ ခု မင္းကို ငါေျပာတာကလည္း အေၾကာင္းရွိလို႕သာ ေျပာေနရတာပဲ၊ ဒါကို စကားလံုးလွလွေတြ သံုးၿပီး ခုမွလာ အသံေကာင္းဟစ္ခ်င္မေနပါနဲ႕”

“ဒီမွာ ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ အသံေကာင္းဟစ္ရေအာင္ ေမက သီခ်င္းဆိုၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး၊ အေၾကာင္းရွိလို႕ အက်ိဳးဆက္ျဖစ္ရတာဆိုရင္ ကြ်န္မနဲ႕ ကိုကို႕ကို တြဲၿပီး ျမင္ရတဲ့အေၾကာင္းကို ရွင္ ေမးပါအံုးလား၊ ေယာက်္ားေလးတစ္ေယာက္နဲ႕ တြဲေတြ႕တုိင္း သမီးရည္းစားျဖစ္ေကာလား၊ ရွင္နဲ႕ ခ်စ္သူျဖစ္ရတာနဲ႕ပဲ ကြ်န္မက ေယာက်္ားေလးမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမရွိရဘူးလား၊ ကြ်န္မ ၾကံဳလို႕ ေမးလိုက္ပါရေစအံုး၊ ရွင့္မွာ အဲေလာက္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္ေတြ ခမ္းေျခာက္ေနလား၊ ကိုကိုနဲ႕ ကြ်န္မကို တြဲေတြ႕လိုက္လို႕ ကြ်န္မက ကိုကို႕ခ်စ္သူျဖစ္ေနၿပီလို႕ ရွင္ထင္ရေလာက္ေအာင္ ရွင့္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္မရွိဘူးလား၊ ရွင္က ခုခ်ိန္မွာ ကြ်န္မခ်စ္သူမဟုတ္ဘူးလား၊ ေနာက္ၿပီး ကိုကိုနဲ႕ ကြ်န္မနဲ႕က ရွင္နဲ႕ မသိခင္ကတည္းက ခင္ခဲ့ၾကတာ၊ ကိုကို႕ကို ခ်စ္ခ်င္ရင္ ရွင့္ကို ခ်စ္ပါတယ္ဆိုၿပီး လိမ္ညာအေျဖေပးေနစရာ လိုလို႕လား၊ ရွင္က ကြ်န္မရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္မို႕ ကြ်န္မက ကြ်န္မဆႏၵေတြကို လိမ္ညာထားရမွာလား၊ ကြ်န္မသာ အေစာကတည္းက ကိုကို႕ကို ခ်စ္ခ်င္ရင္ ရွင့္ကို ေခ်ာ္ၿပီး ခ်စ္တယ္လို႕ ေျပာေနစရာအေၾကာင္းကို မရွိဘူး၊ ရွင္က သိပ္ကို သနားစရာေကာင္းတယ္ ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ ရွင္က ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္စိတ္မွ မရွိဘဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ အားလံုးကို ပတ္ရမ္းေနတာ၊ ရွင္သာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို နည္းနည္းေလးျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ခ်မယ္၊ ယံုၾကည္မယ္ဆိုရင္ ရွင့္အနားကေန ကြ်န္မထြက္သြားမွာကို ရွင္ စိတ္ပူေနမွာမဟုတ္ဘူး၊ ကြ်န္မ ရွင့္နားက မထြက္သြားဖို႕ ကြ်န္မကို ဆဲြထားႏုိင္မယ့္ အရည္အခ်င္း ရွင့္မွာ ရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ထင္ေနတယ္ မဟုတ္လား၊ သိပ္ကို သနားစရာေကာင္းတဲ့အျဖစ္ပဲ ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ ေတာ္ပါၿပီ၊ ထပ္ေျပာေနလို႕လဲ ကြ်န္မစကားေတြက အပိုေတြျဖစ္ေနေတာ့မွာဘဲ၊ ကြ်န္မတို႕ဇာတ္လမ္းကို ဒီမွာသာ ရပ္လိုက္ပါေတာ့ ကိုမိုးျမင့္ယံ၊ ဒါပါပဲ”

ေမျမတ္ႏိုးတစ္ေယာက္ သူ႕ေရွ႕မွာ လာရပ္ၿပီးေျပာေနသေယာင္ စကားေတြကို က်က်နနေျပာသြားၿပီး ဖုန္းကို ခ်သြားေတာ့သည္။ မိုးျမင့္ယံ ဖုန္းခြက္ေလးကိုကိုင္ရင္း တစ္စံုတစ္ခုကို အၿပီးတုိင္ဆံုး႐ႈံးလိုက္ရသည္႕ပမာ ရင္ထဲတြင္ ဟာတာတာျဖစ္သြားေတာ့သည္။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ သူတို႕ဇာတ္လမ္းက ၿပီးဆံုးသြားၿပီလားဟု သူစိတ္ထဲ တြင္ ေတြးလိုက္မိသည္။

♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠