“ဟယ္လို …”
“ဟယ္လို … ေမ၊ မအိပ္ေသးဘူးလား”
“ဟုတ္ မအိပ္ေသးပါဘူး ကိုမိုးယံ”
“ဆယ့္ႏွစ္ေတာင္ ထိုးေတာ့မယ္ေနာ္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ဆီ ေခၚေနတာ ၾကာၿပီ၊ ခုမွရတာ”
“ဟုတ္၊ ေမ ဖုန္းေျပာေနလို႕ပါ ကိုမိုးယံ”
“ဟုတ္လား၊ ကိုဘုန္းမင္းခန္႕နဲ႕ ေျပာေနတာလား ေမ”
“ဟုတ္ ကိုမိုးယံ”
“ေမ …”
“ရွင္ …”
“ကြ်န္ေတာ့္လက္ေဆာင္ကို ဖြင့္ၾကည္႕ၿပီးၿပီလားဟင္”
“ဟုတ္ကဲ့”
“ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ကို တကယ္ကုိ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏုိးနဲ႕ ခ်စ္ေနမိတာပါ၊ ဟိုးအရင္ ေမ့ကို စေတြ႕ကတည္းက ေမက ကြ်န္ေတာ့္ႏွလံုးသားကို လႈပ္ရွားေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တာပါ၊ ေမ့ကို ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀ရဲ႕ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ ကြ်န္ေတာ္ေ႐ြးခ်ယ္ထားပါတယ္၊ ေမ့ဘက္ကလည္း ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ ကမ္းလွမ္းမႈကို ေသခ်ာအေလးအနက္ ထားၿပီး စဥ္းစားေပးေစခ်င္ပါတယ္”
မိုးျမင့္ယံက စကားေတြအမ်ားႀကီးကို တဆက္တည္း ေျပာခ်လိုက္သည္။ သူ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းတာက နားေထာင္ေကာင္းခ်င္မွ ေကာင္းလိမ့္မည္။ ဒါေပမယ့္ သူကေတာ့ တကယ္ကို အေလးအနက္ထားၿပီး သူ ေျပာခ်င္တာကို အရုိးသားဆံုး၊ အပြင့္လင္းဆံုး ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
သူ ေျပာတာေတြက ေမ့အတြက္ အဆင္ေျပေျပျဖစ္ႏိုင္ပါေစလို႕ သူ ဆုေတာင္းရင္း ေမွ်ာ္လည္းေမွ်ာ္လင့္ မိသည္။ ေမျမတ္ႏိုးဘက္မွ မိုးျမင့္ယံထံသို႕ တုန္႕ျပန္မႈတစ္စံုတစ္ရာမလာေသးေပ။ ေမ စိတ္ဆိုးသြားတာလား၊ ရွက္ေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ စဥ္းစားေနတာမ်ားလား၊ မိုးျမင့္ယံ ေမျမတ္ႏိုး၏ စိတ္ကူးနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ပံုေဖာ္ ၾကည္႕ေနမိသည္။
“ေမ … ဒီေလာက္အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ကို ခ်စ္ခြင့္ေတာင္းတဲ့အတြက္ စိတ္မ်ားဆိုးသြားလား၊ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ကို ေျပာတာေတြ အားလံုးကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ရင္ထဲက စကားေတြပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ ေျပာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး၊ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားၿပီးမွ ေမ့ကို ဖြင့္ေျပာခဲ့တာပါ”
မိုးျမင့္ယံ ရွင္းျပသလိုျဖင့္ ထပ္ေျပာလုိက္မိသည္။ သို႕ေသာ္လည္း ေမျမတ္ႏိုးဘက္မွေတာ့ စကားသံတစ္ခြန္း တစ္ေလမွ မလာေသးေပ။
“ေမ ကြ်န္ေတာ့္ကို စဥ္းစားဖို႕ အခ်ိန္တစ္ခုလိုတယ္ဆုိရင္လည္း ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ႏိုင္ပါတယ္၊ ေမ ဘာေတြ စဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပေစခ်င္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ ေမ့ စိတ္ရင္းအမွန္နဲ႕ ေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္ခ်င္ပါတယ္”
“ကိုမိုးယံက ေမ့ကို ျမတ္ႏိုးတယ္၊ စိတ္၀င္စားတယ္ဆုိတဲ့အတြက္ ေမ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္။ ကုိမိုးယံကို ေမ နည္းနည္းေတာ့ေမးခ်င္တယ္၊ လက္တြဲေဖာ္အျဖစ္ စဥ္းစားထားတယ္ဆုိေတာ့ ကုိမုိးယံ ေမ့ကို ဘယ္ေလာက္အတိုင္းအတာအထိ နားလည္ေပးႏိုင္မလဲ၊ ေနာက္ၿပီး ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေတြပဲရွိရွိ ေမ့ကို ယံုၾကည္ႏိုင္မလား၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ခ်စ္ၾကတဲ့ေနရာမွာ နားလည္ေပးႏုိင္မႈနဲ႕ ယံုၾကည္မႈက အရမ္းကို အေရးႀကီးတယ္လို႕ ေမ ယူဆတယ္၊ အဲလို ယံုၾကည္နားလည္မွလည္း သာယာခ်မ္းေျမ႕တဲ့ ဘ၀တစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္လိမ့္မယ္လို႕ ေမ ထင္တယ္ေလ၊ ဒါေၾကာင့္ ကိုမိုးယံေမးတာကို ေမ အေျဖမေပးခင္ ေမ ေမးတာေတြကို ကိုမိုးယံ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး အရင္ေျဖေစခ်င္ပါတယ္”
သက္ျပင္းဖြဖြေလးခ်ရင္း ေမ ခပ္တုိးတုိးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္။ ေျပာမယ့္ေျပာေတာ့လည္း ေမက စကားေတြ အမ်ားႀကီးကို တစ္ခါေျပာခ်လိုက္ေတာ့သည္။
မိုးျမင့္ယံ ေမျမတ္ႏိုးစကားေၾကာင့္ သေဘာက်ကာ ျပံဳးလိုက္မိသည္။
“ေမ ေျပာတာေတြကုိ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္၊ ေမ ေျပာသလို ယံုၾကည္မႈ၊ နားလည္ေပးႏိုင္မႈေတြက အရမ္းကို အေရးႀကီးပါတယ္၊ အဲဒါလိုပဲ သစၥာရွိမႈကလည္း အဓိကေနရာမွာ ရွိပါတယ္၊ အားလံုးက သူ႕အတိုင္းအတာနဲ႕သူပါ၊ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ သစၥာရွိေနမယ္ဆိုရင္ အဲဒါေတြက အားလံုးအဆင္ေျပ သြားမွာပါ”
“ဟုတ္ပါၿပီ ကုိမိုးယံ၊ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ဒီေလာက္နဲ႕ပဲ ခဏရပ္ထားၾကရေအာင္၊ ေမ ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီး ကိုမိုးယံအတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖတစ္ခုေပးႏိုင္ေအာင္ ေမ ႀကိဳးစားပါ့မယ္၊ ေမ့ကို တစ္လေလာက္ေတာ့ အခ်ိန္ေပးပါ၊ တစ္လျပည္႕ၿပီးတဲ့အခါ ေမ ကိုမိုးယံကို အေၾကာင္းျပန္ပါ့မယ္၊ အဲေလာက္ေတာ့ ကိုမိုးယံ ေမ့ကို အခ်ိန္ေပးႏိုင္မွာပါေနာ္”
“ေကာင္းပါၿပီ ေမ”
မိုးျမင့္ယံျပံဳးလုိက္ရင္း ေမ့အား ေျပာလိုက္သည္။ သူ႕အတြက္ အေကာင္းဆံုးအေျဖျဖစ္ႏိုင္ပါေစ လို႕လည္း စိတ္ထဲမွ ဆုေတာင္းလိုက္မိသည္။
Friday, August 3, 2007
အခ်စ္ႏွင့္အတူ (၁၆)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment