တကယ္လို႕သာ ဘ၀ကို အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္ရမယ္ဆုိလွ်င္ ...

လူတစ္ေယာက္က တစ္ေန႕က ကြ်န္မကို ေမးခဲ့သည္။ “တကယ္လို႕သာ ဘ၀ကို အသစ္တစ္ဖန္ရမည္ဆုိလွ်င္ ဘာလုပ္မည္နည္း၊ ဘာေတြ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ခ်င္လဲ” တဲ့။

ေမးတုန္းကေတာ့ “ဟင့္အင္း” ဆိုတဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္းကိုသာ ကြ်န္မေျဖလိုက္မိသည္။ ထုိ႕ေနာက္မွာေတာ့ ကြ်န္မ ေခါင္းထဲမွာ စဥ္းစားစရာေတြက ေပၚလာသည္။

တကယ္လို႕သာ ဘ၀ကို ကြ်န္မ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ရွင္သန္ခြင့္ရမည္ဆိုလွ်င္ …

ကြ်န္မ စကားနည္းနည္းပဲေျပာမည္၊ သူမ်ားေျပာတာေတြကို မ်ားမ်ားနားေထာင္ေပးမည္။ ဂရုတစိုက္ႏွင့္ နားေထာင္ေပးမည္။

အိမ္မွာ ေကာ္ေဇာက စြန္းထင္ေပက်ံေနၿပီး ဆုိဖာက ေဟာင္းႏြမ္းၿပီး အေရာင္မေတာက္ေတာ့လွ်င္လည္း မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းမ်ားကိုေတာ့ ညစာ ဖိတ္ေကြ်းအံုးမည္။

အသန္႕အျပန္႕ထားသည္ဆုိေသာ ဧည္႕ခန္းထဲမွာလည္း ေျပာင္းဖူးေပါက္ေပါက္ေတြကို ကြ်န္မ စားခ်င္စားမည္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က မီးလင္းဖုိမွာ မီးေမႊးခ်င္သည္ ေျပာလွ်င္လည္း ဖုန္မ်ား၊ အမႈန္အမႈိက္မ်ားျဖင့္ ညစ္ပတ္မွာလည္း သိပ္မစိုးရိမ္ေတာ့။

အဘိုးက သူ႕ငယ္ငယ္က အျဖစ္အပ်က္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အရွည္ႀကီးေျပာျပေနလွ်င္လည္း စိတ္မဆိုး စိတ္မရွည္မျဖစ္ဘဲ ဂရုတစိုက္ျဖင့္ အခ်ိန္ေပးၿပီး ၿပီးသည္အထိ နားေထာင္ေပးမည္။

ေႏြရာသီေန႕လည္ခင္း ကားျဖင့္ ကြ်န္မ အျပင္သြားတဲ့အခါမွာလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ျဖစ္ေအာင္ စပေရးျဖန္းထားေသာ ဆံပင္မ်ား ပ်က္ကုန္မွာစိုးၿပီး မွန္တင္ခုိင္းတာမ်ိဳးလည္း ကြ်န္မ မလုပ္ေတာ့။ႏွင္းဆီပြင့္ပံု ေဖာ္ထားေသာ ဖေယာင္းတုိင္ကိုလည္း စတုိထဲတြင္ အရည္ေပ်ာ္သည္အထိ သိမ္းမထားဘဲ မီးထြန္းပစ္မည္။

ျမက္ခင္းက ရႊံ႕ေတြ၊ ေရေတြ ေပက်ံမွာကို မစိုးရိမ္ေတာ့ဘဲ ကေလးေတြႏွင့္အတူ ေဆာ့ကစားၿပီး ထုိျမက္ခင္းေပၚတြင္ ထုိင္ပစ္မည္။

ရုပ္ျမင္သံၾကားၾကည္႕ျခင္းထက္ တကယ့္ ဘ၀အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို ေသခ်ာသိေအာင္ေလ့လာၿပီး ရယ္စရာရွိလွ်င္ ရယ္ပစ္မည္၊ ငိုစရာရွိလွ်င္ ငိုပစ္မည္။

ကြ်န္မခင္ပြန္းထမ္းေဆာင္ေနရသည္႕ တာ၀န္မ်ားကိုလည္း ယခုထက္ပိုၿပီး မွ်ေ၀ကာ တာ၀န္ယူေပးမည္။

ေနမေကာင္းျဖစ္သည္႕အခါမွာလည္း ကြ်န္မမရွိလွ်င္ တစ္ေလာကလံုး ေဇာက္ထုိးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ကုန္ၾကမည္ဆိုေသာ အေတြးကို ေဖ်ာက္ၿပီး ကြ်န္မအိပ္ရာထဲမွာ လွဲေနမည္။

ပစၥည္းတစ္ခုကို တကယ္အသံုးတည္႕သည္၊ အာမခံသည္၊ တစ္သက္လံုး သံုးႏိုင္သည္၊ အာမခံသည္ဟု ေျပာရံုမွ်ျဖင့္ ထုိပစၥည္းကို ကြ်န္မ မ၀ယ္ေတာ့။

ကိုယ္၀န္ေဆာင္ခ်ိန္ ကိုးလကိုလည္း ျမန္ျမန္ကုန္ဆံုးပါေစလို႕ ဆုမေတာင္းေတာ့ဘဲ အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ အရာေလး ကြ်န္မ ကိုယ္ထဲမွာ ႀကီးထြားလာေနျခင္းကို ဘုရားသခင္၏ ဖန္တီးစီရင္မႈတစ္ခုတြင္ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် ပါ၀င္ခြင့္ရသည္ဟု သိမွတ္ကာ ထိုအခ်ိန္ကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးမည္။

ကြ်န္မကေလးငယ္က ကြ်န္မကို ရုတ္တရက္ ၀င္တိုးဖက္ၿပီး နမ္းသည္႕အခါမွာလည္း “သြားစမ္း၊ ေနာက္ေတာ့မွ နမ္း၊ အခုထမင္းစားေတာ့မယ္၊ လက္ေတြေျခေတြ သြားေဆးစမ္း” ဟု ေအာ္ဟစ္ျခင္း မျပဳေတာ့။

ေနာက္ၿပီး “I Love You” ေတြ “I'm sorry” ေတြလည္း ယခုထက္ ပိုေျပာမည္။

ဒီထက္အေရးႀကီးဆံုးက တကယ္လို႕သာ ေစာေစာက ေျပာခဲ့သလို သည္ဘ၀ကို ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တကယ္သာ ေနခြင့္ရမည္ဆိုလွ်င္ မိနစ္တုိင္း မိနစ္တုိင္းကို အမိအရ ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ မွတ္မွတ္ရရၾကည္႕မည္၊ ျပည္႕ျပည္႕၀၀ ေနမည္၊ ေနာက္ၿပီး ထုိအခ်ိန္ကို ဘယ္ေတာ့မွလည္း ျပန္ေပးမွာ မဟုတ္ေတာ့။


[မူရင္း။ ။ Erma Bombek ၏ If I Had My Life to Live Over]